Πώς συνεχίζεται;

  Όταν ένα παιδί φεύγει χωρίς να υπήρξε η παρουσία του στη ζωή σου σε σοκάρει σαν γεγονός. Φοβάσαι ή μπορεί και να κλάψεις. Αφού επέτρεψε αυτός ο όποιος να γίνει κάτι τέτοιο τότε κάθε κακό μπορεί να συμβεί. Νιώθεις λύπη, φόβο και ίσως αδικία. Όταν όμως έχεις δει το καθρέφτισμα σου στα μάτια του, φεύγει και τραβάει ένα κομμάτι σου μαζί του. Γι' αυτό πονάς ολόκληρος. Το δικό του καθρέφτισμα έχει μείνει στα δικά σου μάτια -και περίεργο- όταν κλείνουν επιλέγουν να δουν αυτή την εικόνα. Ίσως η πιο απαίσια φράση και ταυτόχρονα η πιο σκληρή αλήθεια που μπορείς να πεις σε κάποιον που έχασε άνθρωπο του είναι "η ζωή συνεχίζεται". Πώς συνεχίζεται; Τώρα θα μου πεις για τους αγγέλους που' ναι στον ουρανό, αλλά εγώ προτιμώ τους επίγειους γιατί εκεί πάνω δεν ξέρω τι γίνεται. Οι δικοί σας άνθρωποι πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν και ας φύγατε μακριά. Μου ζήτησαν να προσεύχομαι για σας. Δεν έχω προσδιορίσει σε ποιο Θεό πιστεύω. Ο χρόνος καμιά φορά αντί να γιατρεύει αρρωσταίνει. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω αφού μου ζητήθηκε είναι να ζητήσω από τον απροσδιόριστο Θεό μου να σας προσέχει (αν και δε μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι "από τι;" ).

Αντίτιμο

Να ανακαλύπτεις ότι βρίσκεσαι μόνος σου
στον Παράδεισο είναι μια μικρή Κόλαση.

το βιβλίο

Η μοναξιά ορίζεται εκεί που έχεις διαβάσει ένα βιβλίο

που σε συγκίνησε και σε μάγεψε και διαπιστώνεις
ότι δεν έρχεται στο μυαλό σου κανένας δικός σου
που θα τον αγγίξει. Παραμένεις λοιπόν με ένα
δεύτερο αντίτυπο στο χέρι τυλιγμένο με κορδέλα.

Ακούς;

Είναι τρομακτικό το πως αλλάζουν οι ανθρώπινες σχέσεις. Δεν είναι όμως αυτή η πιο τρομακτική διαπίστωση. Είναι το να μην έχεις εσύ να πεις κάτι, όχι να μην έχεις να πεις, κατάλαβες, να μην έχεις την ανάγκη να το μοιραστείς με τον άλλο. Δεν ήσουν εκεί, δεν ξέρω αν σε φώναξα. Νομίζω ναι, μα δεν άκουγες. Με φώναξες και εσύ, αλλά εγώ ήμουν πάντα εκεί κοντά, δεν έφυγα ποτέ. Ήμουν εκεί σταθερή και εσύ απομακρυνόσουν. Μετά γύρω μου σχηματίστηκε ένα τοίχος, μπορεί να το χτίσαμε μαζί.Παθαίνεις κάποιες εκλάμψεις όταν νιώθεις τη φυγή σου και την απουσία μας και μου ζητάς να σου πετάξω σχοινί να πιαστείς. Το αφήνεις όμως. Αν ευχόμουν κάτι θα ήταν δύο πράγματα, το ένα να μη χρειαστεί να μετανιώσεις και το άλλο αυτά που διαπιστώνω να μην τα πράξω και εγώ. Το σ'αγαπώ που λέω και δε νιώθω σαν πρώτα με πονάει, το λέω για να το ακούσω εγώ και να μου δείχνει πως τίποτα δεν άλλαξε. Με το χρόνο θα δούμε αν ο χρόνος θα δείξει.

Εσένα;

Αγαπώ τα ευχαριστώ που το παρακαλώ περισσεύει
Αγαπώ τα λόγια που ειπώθηκαν δίχως να περιμένουν σχόλιο
Αγαπώ και αυτά που δεν ειπώθηκαν αλλά ακούστηκαν,
σαν τις σιωπές που κουβεντιάζουν
Αγαπώ τα χαμόγελα που κυλάνε πάνω τους δάκρυα
Αγαπώ τους ανθρώπους που συνεχίζουν να αγαπούν και ας πληγώθηκαν
Πιο πολύ αγαπώ τα βλέμματα που όταν συναντιούνται δεν αλλάζουν κατεύθυνση

παράνοια

Μεγαλύτερος φόβος όχι ο θάνατος
Το να μη ζήσεις.
Μίλα στους ανθρώπους
Πριν γίνουν ανάμνηση.
Παρακάλεσε τους αν χρειαστεί.
Ξέρεις, οι άνθρωποι που φεύγουν δεν αφήνουν ίχνη.
Αλλιώς δε θα’ χε νόημα.
Πόσο περίεργα μπλέκονται οι ζωές γαμώτο!
Πόσο χρόνο αφήνεις να περάσει ;
Και είναι αυτές οι προθεσμίες
Δένεσαι και την ίδια στιγμή
Τέλος χρόνου
Πρέπει να φύγεις
Μα αν αξίζει δώσε παράταση.
Και ακόμα χειρότερο
Το τέλος χρόνου να έρχεται πριν πάρεις την απόφαση να δεθείς.
Θα μου πεις απόφαση είναι;
Μπορεί ναι, μπορεί  όχι.
Να αφήνεσαι.
Να μιλάς.
Δεν πονάει τόσο το να πεις κάτι
Και να το μετανιώσεις
Όσο το να μην το πεις.
Το να μην το πεις
Μένει με την απορία .
Και η απορία αυτή δε λύνεται.
Όχι δεν είναι σαν το μάθημα
Το διαβάζεις και το ξαναδίνεις.
Μένει…
Απορία…
Ερωτηματικό…
Τη ζωή σου να ορίζουν αυτά που έκανες
και όχι όσα δεν έκανες.
Σπάσε τα μούτρα σου ρε γαμώτο.
Πριν μετανιώσεις σκέψου
ότι πριν κάνεις την επιλογή δεν ξέρεις αποτέλεσμα.
Παρηγοριά;
Αλήθεια;
Ας είναι.
Και είναι η ηλικία
Που είσαι νέος αλλά δεν το ξέρεις.
Μάθε το!
Καμιά φορά οι απαντήσεις βρίσκονται στο παρελθόν
Μην μείνεις εκεί μόνο
Πάρε ότι χρειάζεσαι
Και τρέξε γρήγορα μπροστά.
Το κενό έχει περίεργη χωρητικότητα
Μπορεί να περιέχει πολλά πράγματα
Μην πέσεις μέσα.
Και οι άνθρωποι έχουν περίεργη χωρητικότητα
Σε κλείνουν μέσα τους και δε σε αφήνουν.
Πέσε μέσα.
Μόνο να θυμάσαι που είναι η έξοδος.

Κουράστηκα

Όχι,δεν κουράστηκα να σε αγαπάω
             κουράστηκα να μην το βλέπεις.